Նոր Զելանդիայի բնիկները հանդիպելիս շփում են իրար քթերով և այդ ժամանակ տարօրինակ ձայներ են արտաբերում, որոնք ավելի շատ նման են խռխռոցի
Սանտա-Մարիա կզու բնակիչները միմյանց հանդիպելիս իրարից հոտ են քաշում և նույնպես շփում են քթերը:
Պապուասները` Տասմանիայի և Ֆիլիպպինների բնիկները, բարևելու փոխարեն ծանոթի քթի կամ ճակատի կողքը պահում են բուրավետ փայտիկներ:
Սոկոտրա կզու բնակիչները, որը գտնեվում է Հնդկական օվկիանոսում, հանդիպելիս համբուրում են ուսերը:
Տոնգա կամ այլ կերպ ասած` Ըկներության կղզիներում, հանդիպելիս դիմացինի ձեռքը դնում են սեփական քթի կամ բերանի վրա:
Չիտտահոնգում, որը գնվում է Բանգլադեշի արևելքում, կան ցեղեր, որտեղ ՛՛համբուրիր ինձ՛՛ արտահայտություն չկա, դրա փոխարեն իրենք ասում են «հոտոտիր ինձ»:
Բրիմանյացիների մոտ ողջույնը կոչվում է nomtschi (nom – հոտ, tschi – ներշնչել) ինչպես հասկացաք իմաստը կայանում է դիմացինի հոտը ՛՛ներշնչելու՛՛ մեջ:
Չինացիները հանդիպելիս դիպչում են միմյանց քթերով, կամ քթով դիպչում են դիմացինի այտին:
Ժամանակակից Ճապոնիայում համբուրվելը, այն էլ ներկաների մոտ, անվայել է, այդ պատճառով ճապոնական ֆիլմերում համբուրվող զույգ դժվար գտնեք: Սակայն դրա հետ մեկտեղ կա ՛՛ճապոնական համբույր՛՛ հասկացություն: Այս համբույրի ժամանակ զույգերը պիտի կանգնեն իրարից հեռու, դեպի առաջ թեքվելով և դիպչեն միմյանց միայն շուրթերով:
Դե իսկ ինչքանով է դա մեզ համար հասկանալի և ընդունելի կդատենք ձեր մեկնաբանություններից...
